ufjelg

Har lese romandebutant George Hagen si Familien Lament, om ein familie som stadig er på reisefot i eit forsøk på å finne ut kvar dei høyrer heime. Rasisme og fordommar er underliggande motiv, i ein melankolsk og til tider gripande roman som av og til blir for sentimental. Portnoys besværlige liv er skriven av Phillip Roth og utgitt i 1967. Boka inneheld ein tilsynelatande endelaus monolog framført av hovudpersonen sjølv, Portnoy. Han bretter ut sitt miserable liv i ein tirade der sexdrift og skamkjensle dominerar. Romanen inneheld enkelte interessante og morosame passasjar, men som heilskap er den skuffande. Så har eg lese Dag Solstad si bok av 1999: T.Singer. Eg vil nok aldri slutte å la meg begeistre av Solstad si særeigne evne til å skrive gnistrande, eksistensielle tekstar om det banale og kvardagslege.