17. september, 2007 – 10:53
Onsdag 19. september startar andre sesong av Bob Dylan sitt framifrå radioprogram Theme Time Radio Hour opp på den amerikanske satelittstasjonen XM. I programmet spelar Bob kvalitetsmusikk med eit tema for kvart program. Tema som t.d. Mother, Drinking, Baseball, The Devil, Bible, Hair og Shoes.
Kor vidt det berre er Bob som bestemmer musikken i programmet, kan ein spekulere i, men den er iallfall meir variert enn ein skulle tru. Eg nemnar: Buck Owens, LL Cool J, Damn Yankees, Rolling Stones, Billy Bragg & Wilco, Frank Sinatra, Blur, The Streets. Innimellom låtane kjem Bob med anekdotar og visdom. Theme Time Radio Hour er vel verd å låne øyre til. Wikipedia har fullt oversyn over alle programma frå første sesong.
14. september, 2007 – 13:11
Ufjelg-favorittane Ungdomskulen lanserer debutalbumet sitt Cry Baby 8. oktober på etiketten Ever Records, eit underbruk av den meir kjende K7. Smakebitar, Spaghetti Bolognese-dokumentar(!) samt gratis mp3 finst på ei side hjå Ever Records.
12. september, 2007 – 17:59
Med ein profil som har tungt fokus på kulturkonsum er det er kanskje nokon som trur at den typiske DrMunk-brukaren er ein sofasitjar med BMI høgare enn oksygenopptaket. Dette er langt frå sanninga! Fysisk fostring står høgt på agendaen, og mange av brukarane er aktive medlemmer i idrettslaget Ufjelg TIL. Eit prov på aktiviteten får vi 30. sept då rykta seier at Ufjelg TIL er representert (med opptil fleire deltakarar!) i Oslo maraton, Berlin maraton og Stoltzekleiven opp. På tide å søkje tippemidler!
12. september, 2007 – 10:49
I reality-floraen er det mykje ugras, og sjølv om sjangeren er relativt ung, er det resirkulasjon mykje meir enn nyskaping som har prega dei nye seriane, som til dømes Den rette for Tor og den heilt unødvendige Sangstjerner. TvNorge sin seinaste satsing klarer heller ikkje heilt å frigjere seg frå velbrukte oppskrifter, men den har likevel mykje for seg.
Fengselskoret er vel like mykje eit program om folk som er langt nede og som leitar etter utvegar i meir enn fysisk forstand, enn ein songkonkurranse eller realityserie. Det er som fengselsdokumentar denne serien er mest interessant, og serieskaparane har klokleg nytta det unike høvet til å få fangar til å tenkje høgt om tilveret, framfor å blir eit slags Idol i fengselet.
I reality-forstand syner serien fram ein gjeng med meir eller mindre hardbarka mannfolk i Oslo fengsel som skal få trening i å synge, og i slutten av ein periode på ti veker opptre som eit kor framfor resten av fangane.
På pluss-sida må vel og nemnast stabil filming, og at songpedagogen liknar på Katrine F.
Fengselskoret kan du sjå på TvNorge søndagar klokka 21.30.
6. september, 2007 – 08:07
Den polske krimforfattaren Krystian Bala kan ha gått litt for langt i førebuingane til ein av romanane sine. Politien hadde ingen spor i etterforskinga av drapet på foretningsmannen Dariusz Janiszewski før dei vart tipsa om romanen Amok frå 2003. Der fekk dei lese detaljerte skildringar av ugjerninga. Bala er no dømd til 25 år i fengsel, og får altså svært god tid til å skrive romanar med handling frå fengselsmiljøet.
http://www.abcnyheter.no/node/51733
5. september, 2007 – 16:53
Den talentfulle svensken Jens Lekman er ute med nytt materiale, og på Pitchfork er omtalen svært så god. Det er verd å merke seg både for dei som planlegg å sjå Lekman på John Dee 15. september, og for dei som framleis ikkje har lånt øyre til denne fyren.
2. september, 2007 – 13:58
ufjelg.org har flytta til ein tenar ikkje fullt så langt borte. Forhåpentlegvis går ting litt fortare. Gje melding om noko ikkje er som det bør vere.
Det står 6-6 mellom Rock og Pop i røystinga som vert arrangert ein anna stad på denne sida og det er knytt stor spenning til kva det endelege resultat vert. Røysta di kan vere med å avgjere.
Takk til røystekonkurranseansvarleg Proletaren. Forslag til røystingar kan sendast til proletaren@ufjelg.org.
Det er mogleg eg slår inn opne låvedører, men: Sky blue sky-plata til Wilco er superfin. Tenkte berre å nemne det her eg sit i solsteiken og har frihelg framføre.
Gillian Welch-konserten på Lille Vega i København vart ei triumfferd alldeles.
På førehand visste eg ikkje heilt kva eg kunne vente meg. Gode låtar og flinke musikarar var eg sikker på å få, og eg trudde på at det kunne verte ei sakral oppleving. Men eg visste ikkje korleis duoen ville vere på scena, og det var vel der overraskinga kom. Eg trudde nok at Gillian ville vere sjarmerande, og det stemte sjølvsagt. Men at David Rawlings skulle ha sjarm i bøtter og spann var ein skrell. Eg forventa han vel som ein stødig, taus bakgrunnsfigur, men mannen var med på showet i stor grad, han kler godt sin tilsynelatande sjenerte stil. Dei to har ein openberr kjemi seg imellom, det gnistrar frå scena.
Gillian og David var åleine med gitarane sine, Gillian drog i tillegg fram banjoen ved nokre høve. Setlista var på mange måtar som venta, med kvalitet i alle ledd. Mest spelte dei frå Time (The Revelator). Eg var fullstendig klar over at Rawlings kunne spele gitar, men arbeidet han utførte på ei monsterutgåve av Revelator, kveldens absolutte høgdepunkt, står ikkje tilbake for noko eg har høyrt før. Ellers venta eg lenge på Everything is free, og den kom seint, men godt. Ekstranummeret brukte dei til å spele tre coverlåtar. Då kunne ein vel tenkt seg å få høyre Hickory Wind, men vi måtte nøye oss med Albuquerque, Jackson og Long black veil. Den dynamiske duoen sang strålande heile kvelden, og imponerte nok mest då dei avslutta med Long black veil utan mikrofon.
Dei spelte to sett (50 min + 70 min), slikt kan ein vel ikkje rekne med å få oppleve verken under Lost Weekend eller Down on the Farm. Men dei to er så festivalrutinerte at eg trur det er fullt mogleg for dei å eige Kollevågen òg. Her er det berre å glede seg.
Loading ...